Ξεκινά από το τέλος: Ο Ριχάρδος έχει χάσει το θρόνο του από τον αντίπαλό του τον Μπόλιμπροκ. Φυλακισμένος πια, απογυμνωμένος από αξιώματα και προνόμια, βιώνει το σκοτάδι και την απόλυτη μοναξιά. Ώσπου ένας απροσδόκητος επισκέπτης εμφανίζεται στο παράθυρο της φυλακής, βγάζοντάς τον από τον λήθαργο. Ισχυρίζεται πως είναι ο πρώην σταβλίτης του και γίνεται η αφορμή ώστε ο έκπτωτος βασιλιάς να ζήσει ξανά νοερά το ένδοξο παρελθόν του και ν’ αναλογιστεί το ζοφερό παρόν του. Φωνές από το παρελθόν αρχίζουν να ζωντανεύουν στη συνείδησή του. Ψευδαισθήσεις πλημμυρίζουν τον μικρόκοσμο της φυλακής του. Καθώς ο Ριχάρδος αναμετράται με τα αίτια του ξεπεσμού και της καθαίρεσής του, τον βλέπουμε να ταλαντεύεται μεταξύ παραληρήματος και διαύγειας, αμφιβολίας και αλαζονείας, χιούμορ και αυτολύπησης. Ο επισκέπτης, ο οποίος φαίνεται πως έχει μια μυστηριώδη δύναμη, προτρέπει τον Ριχάρδο ν' αντιμετωπίσει κατάματα τη θνητή αλλά και την ηθική του υπόσταση.Πλέον, αναζητά απάντηση σε μια τελευταία -ίσως την πιο καθοριστική- ερώτηση: «Τώρα που τα έχασα όλα, ποιος είμαι;»
Ο Σαίξπηρ έχει καταφέρει, όσο λίγοι συγγραφείς στην παγκόσμια δραματουργία, να περιγράψει μέσω της διήγησης των μύθων του, το εσωτερικό δράμα του ταξιδιού της ψυχής των ηρώων του. Τα έργα του δεν αφορούν μόνο τη λειτουργία της ανθρώπινης υπόστασης, αλλά μπορούν να ερμηνευτούν ως ιερά, ονειροπόλα ακόμα και μυστικιστικά.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία – δραματουργία - σκηνογραφία: Marlene Kaminsky
Μετάφραση : Κ. Καρθαίος
Πρωτότυπη Μουσική : Constantin
Σχεδιασμός φωτισμών : Σεσίλια Τσελεπίδου
Κοστούμια: Μαρία Σιαφάκα
Μάσκα: Wintercroft
Φωτογραφίες : Δημοσθένης Γαλλής
Κατασκευή σκηνικού και σκηνικών αντικειμένων : Ρούλης και Γιώργος Αλαχούζος
Κινηματογράφηση : Γιώργος Γεωργόπουλος
Παίζουν:
Ο Τάσος Νούσιας στο ρόλο του Ριχάρδου Β’, ο Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος και στη φωνή της βασίλισσας η Μάιρα Μηλολιδάκη.
Διάρκεια παράστασης: 100'