Ο Πέτρος Φιλιππίδης θα ζωντανέψει ένα μεγάλο συμβολικό και πολιτικό πρόσωπο της παγκόσμιας κωμωδίας, τη «Λυσιστράτη», έργο παιγμένο το 411 π.Χ. στα Λήναια, μια από τις γιορτές προς τιμήν του Διονύσου. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και η Ναταλία Τσαλίκη θα αναμετρηθούν, με το πρώτο και ίσως καλύτερο ζευγάρι που γέννησε η κωμική ψυχή ποτέ (Κινήσιας-Μυρρίνη), που στάθηκε προπομπός και σημείο αναφοράς για τη μετέπειτα δημιουργία όλων των κωμωδιογράφων μέχρι τις μέρες μας. Ο Γιάννης Μπέζος στο ρόλο του Πρόβουλου, μιας προσωπικότητας της ήδη παρηκμασμένης Αθήνας της εποχής, προσωπικότητα που δυστυχώς παραμένει αναγνωρίσιμη, αναλαμβάνει και τη σκηνοθεσία της παράστασης που φιλοξενούμε στο Θέατρο της πόλης μας "Δημήτρης Κιντής". Η μουσική (Κωστής Μαραβέγιας) και η χορογραφία-κίνηση (Ελπίδα Νίνου), αναπόσπαστα κομμάτια της σκηνικής πραγμάτωσης της Αττικής κωμωδίας, αποτελούν δύο ισχυρότατους πυλώνες της παράστασης. Το αξιοπρόσεκτο και ενδιαφέρον της «Λυσιστράτης», πέρα από τον τερματισμό του πολέμου με όχημα τη σεξουαλική αποχή και την κατάληψη του δημοσίου ταμείου, είναι η επικράτηση ενός πανελληνίου αισθήματος. Μεγάλο ζητούμενο για την εποχή που παρουσιάζεται το έργο, ενώ παράλληλα ο Πελοποννησιακός Πόλεμος καλά κρατεί. Τα μεγάλα έργα έχουν αντίπαλο το χρόνο. Κατά κανόνα τον νικούν. Η Λυσιστράτη συνδυάζει σε ένα πρόσωπο τη σοφία με τον ερωτισμό. Τη σκέψη με το όνειρο. Καλό παράδειγμα για τους μοντέρνους καιρούς μας.

Η Αθηναία ηρωίδα συλλαμβάνει την απόλυτη ιδέα: να συνασπιστεί με τις γυναίκες της πόλης της, της αντιπάλου Σπάρτης, αλλά και άλλων πόλεων, και να διαμηνύσουν στους άντρες πως αν δεν φροντίσουν για την ειρήνη, θα προχωρήσουν σε σεξουαλική αποχή. Με επικεφαλής την ίδια, η Αθηναία Κλεονίκη, η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ, η Μυρρίνη και δεκάδες άλλες γυναίκες, αφού προσπερνούν τις αρχικές αντιρρήσεις τους, αναλαμβάνουν δράση, προχωρώντας παράλληλα σε αποκλεισμό του δημόσιου ταμείου που χρηματοδοτεί τις πολεμικές επιχειρήσεις. Οι άντρες φυσικά, με επικεφαλής τον Πρόβουλο, περνούν στην αντεπίθεση και ξεκινά η αψιμαχία αρχικά και η ανταλλαγή επιχειρημάτων στη συνέχεια. Όλοι αγγίζουν και ξεπερνούν τις αντοχές τους σε αμφότερα τα στρατόπεδα, μέχρι που η εμφάνιση της καλλονής Συμφιλίωσης οδηγεί σε αμοιβαίους συμβιβασμούς και, τελικά, σε αίσιο τέλος.