Το έργο:
Η Θήβα, όπου βασίλευε η γενιά των Λαβδακιδών, βρίσκεται σε κατάσταση δεινής πολιτικής κρίσης. Οι δυο γιοι του τελευταίου βασιλιά, του Οιδίποδα, που χάθηκε χτυπημένος από τη βαριά κατάρα που κατατρύχει τους Λαβδακίδες, συγκρούονται για τη διαδοχή. Και, ενώ ο Ετεοκλής μένει να κυβερνά τη Θήβα, ο Πολυνείκης, εξόριστος, ξεσηκώνει στρατό από το Άργος για να επιτεθεί στην πόλη. Η επίθεση αποτυγχάνει, αλλά στη μάχη ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης αλληλοσκοτώνονται. Δεν απομένουν πλέον στη ζωή παρά οι δυο κόρες του Οιδίποδα, η Αντιγόνη και η Ισμήνη, τελευταίοι κρίκοι της αλυσίδας των Λαβδακιδών.
Η τραγωδία ξεκινά την αυγή μετά τη νίκη των Θηβαίων. Ο Κρέοντας, που έχει αναλάβει τώρα την εξουσία ως στενότερος συγγενής των γιων του Οιδίποδα, διατάζει να μείνει άταφος ο Πολυνείκης, ως προδότης της πατρίδας του, και ορίζει ποινή θανάτου εναντίον οποιουδήποτε παραβάτη της διαταγής του.
Η Αντιγόνη εξεγείρεται εναντίον της σκληρής προσταγής, που καταστρατηγεί τους άγραφους νόμους που προστατεύουν τους νεκρούς και προσβάλλει το ιερό αίσθημα της αδελφικής αγάπης, και αψηφώντας τον κίνδυνο επιχειρεί να θάψει τον αδελφό της. Αυτός ο αγώνας ανάμεσα στην Αντιγόνη και τον Κρέοντα για το νεκρό σώμα του Πολυνείκη, συμπυκνώνει όλες τις εγγενείς στην ανθρώπινη κατάσταση συγκρούσεις (αρσενικού & θηλυκού, παλαιού & νέου, ιδιωτικού & κοινωνικού, δίκαιου & νόμιμου, ύπαρξης & θνητότητας, ανθρώπινου & θείου). Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται και καταδικάζεται από τον Κρέοντα σε θάνατο. Ωστόσο, από τη στιγμή που ξεστομίζει τη θανατική της καταδίκη, ο Κρέων βαδίζει ήδη στον δρόμο που οδηγεί προς την καταστροφή του.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Παναγιώτα Πανταζή
Σκηνοθεσία – Σκηνικό: Θέμης Μουμουλίδης
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού
Ερμηνεύουν:
Ιωάννα Παππά (Αντιγόνη)
Γιώργος Χρυσοστόμου (Κρέων)
Λουκία Μιχαλοπούλου
Μάνος Καρατζογιάννης
Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη
Δημήτρης Σαμόλης
Διάρκεια παράστασης: 80΄